Mijn reis

Bloed zweet en tranen heeft het me gekost, maar wat ben ik trots op de lancering van mijn persoonlijke website.

Ik wil heel graag mijn ervaringen met jullie delen wat betreft gewichtsverlies, mijn verleden met een eetstoornis genaamd boulimia en mijn reis door de overgang.
​
Tot mijn pubertijd was er eigenlijk niks mis met mijn gewicht. Ik was niet slank maar ook niet dik maar wel heel onzeker en gevoelig voor kritiek. Rond mijn vijftiende jaar denk ik dat ik voor het eerst begon met lijnen doordat ik erop aangesproken werk dat ik best dikke boven benen had. Tegenwoordig noemen ze dat curvy geloof ik. Het waren alleen mijn benen. Ik had een normale taille en normaal gewicht. Steeds vaker begon ik lange wijde shirts te dragen en jurken of korte broeken droeg ik al helemaal niet want dan zag je mijn benen. Ik nam als ontbijt een snee brood en voor de lunch ook vaak maar een of twee sneetjes brood of at de hele dag niks en alleen mijn avond eten. Ik viel wat af maar ik werd nog steeds gewezen op mijn dikke boven benen. Ook mijn vader kon soms opmerkingen plaatsen als ik bijvoorbeeld eens iets lekkers had gekocht voor mezelf. Ik kreeg het gevoel dat ik er niet van mocht genieten en erop aan gekeken werd dat ik geen maatje 34 had.

Ik begon stiekem te eten want dan kon ik ook niet aangesproken worden op mijn eet gedrag. In bijzijn van andere hield ik me netjes aan een normaal eet patroon en sloot een abonnement af op een sportschool. Als ik me weer eens onzeker voelde of eenzaam was begon ik te eten…niet gewoon eten maar veel te eten. Brood, crackers, koekjes, snoep t maakte eigenlijk niet uit. Ik at zelfs chocopasta met een lepel zo uit de pot. Eerst zorgde ik er wel voor dat mijn gewicht redelijk stabiel bleef doordat ik me ook op het sporten storten . Dit heb ik enkele maanden vol gehouden tot ik me ook op de sportschool steeds onzekerder begon te voelen door alle zogenoemde fitgirls te zien met hun mooie figuurtjes. Ja ook in mijn jeugd waren er al fitgirls. Er kwam dus een andere manier om niet teveel aan te komen en toch door te kunnen gaan met mijn eetbuien. Steeds vaker verloor ik de controle over eten door spanning en onzekerheid. Ik begon met braken. Eerst je vol eten en vervolgens de vinger in de keel. Op een bepaald moment wist ik precies hoe lang ik moest braken tot ik alles wat ik gegeten had er ook weer uit had gegooid. Als hulpmiddel dronk ik tussen t braken door veel water en bleef doorbraken tot ik alleen nog maar water braakte. Boulimia was een feit.

Ik raakte zwanger en hoe ik t heb gedaan weet ik niet maar 9 maanden lang heb ik geen eetbuien gehad en ook niet gebraakt. Ik had een kindje in mijn buik wat ik gezond op de wereld wilde zetten. Na mijn bevalling keerde de boulimia weer terug en heb ik slechte maar ook minder slechte maanden gehad. Mijn 2e zwangerschap heb ik redelijk de controle kunnen houden om niet te braken maar had ik wel last van eetbuien en woog ik eind van mijn zwangerschap 112,5 kilo. Hierna ging t erg slecht met me en ben ik heel streng voor mezelf geweest. Een paar maanden lang heb ik mij heel streng aan een dieet gehouden met behulp van een diëtiste maar soms gebeurde het toch weer dat ik zo’n 3 keer per week voor mijn gevoel te veel had gegeten en het er dus uit moest. Daar ging de vinger weer. Binnen 6 maanden woog ik nog maar 63 kilo. Ik was trots op mijn lichaam eindelijk was ik slank en hield hem slank. Toen raakte ik zwanger van mijn jongste zoon. In 8 maanden ging ik van 63 kilo naar 127 kilo een verschil van 64 kilo! En mijn zoon werd met 35 weken geboren en woog 6 pond bij de geboorte. Na mijn bevalling kwamen er nog wat kilo’s bij en woog ik op mijn zwaarst 134,5 kilo.

Het werd tijd voor hulp ik was moeder en had mijn verantwoording voor mijn kinderen. Ik wilde gewoon met ze kunnen spelen en niet als een uitgeputte zoutzak achter ze aan te moeten rennen. Ik ben verwezen naar een psycholoog waarmee ik heb leren kijken wat bij mij de oorzaak was en hoe hiermee om te gaan. Ik wist weer af te vallen tot 73 kilo en dit keer zonder braken. Ik stopte met roken en de maanden erna kwamen er weer aardig wat kilo's bij.

En zo reis ik door mijn leven in ups en down's met mijn gewicht. Ik wil niet zeggen dat ik volledig ben genezen van boulimia want mijn ervaring is dat als je eenmaal een eetstoornis hebt je hier niet meer van af komt. Je kunt er wel mee leren omgaan. Het wil ook niet zeggen dat ik nu geen eetbuien meer heb. Die heb ik zeker nog maar ik zal nooit meer een vinger in mijn keel steken en ik heb ook geen stiekeme eetbuien meer. Ik mag van mezelf nu af en toe een eetbui hebben. Ik plan hem zelfs in en kies hierbij wel voor verantwoordere producten. Geloof me op deze manier heb ik er de controle over in plaats van dat de eetbui controle heeft over mij. Heel bewust kies ik al in de supermarkt wat lekkere dingen uit die hier speciaal voor zijn. Bewust en beperkt inkopen dus en niet in een opwelling de kar maar vol gooien. Doordat ik zo'n eetbui nu inplan heb ik de rest van de tijd de discipline om niet te over eten. Ook eet ik veel minder tijdens een gecontroleerde eetbui. Vaak heb ik na een aantal happen alweer genoeg van het gesnaai.

Ik probeer verder mijn koolhydraten te verminderen want koolhydraten zijn voor mij een duidelijke trigger om door te blijven eten. Door mijn verleden met mijn eetstoornis lijkt het of mijn hersenen moeilijk in staat zijn om verzadiging te signaleren. Doordat ik de koolhydraten laag hou piekt mijn bloedsuiker dus ook minder en blijft het rustig in mijn lichaam.

Afgelopen jaar ‘de uitbraak van Corona’ was voor mij best een gevaarlijk jaar om niet terug te vallen. Ineens niet meer uitgaan, vrienden waar ik niet meer spontaan even mee kan afspreken, niet meer naar de sportschool kunnen maar vooral veel thuis onszelf vermaken. Ook heb ik sinds 2 jaar zeer heftige overgangsklachten waardoor ik nu hormoon therapie krijg. Het liefste gebruik ik geen medicijnen maar probeer ik mijn lichaam gezond te houden met gezonde onbewerkte voeding maar helaas waren mijn klachten zo enorm heftig dat ik geen andere keus had omdat ik anders echt niet kon functioneren. Ik had gewichtstoename, enorme hormoon schommelingen, obstipatie, gewrichtsklachten, hartkloppingen, paniekaanvallen, migraine, stemmingswisselingen, nachtzweten, enorm veel opvliegers. Mijn moeder heeft mij vroeger al gewaarschuwd dat de kans groot was dat ik dezelfde klachten zou krijgen als zij had maar dat ze zo heftig zouden zijn had ik nooit verwacht.
Ik heb wat bij de huisarts gezeten met vage heftige klachten maar in eerste instantie nooit de link gelegd met de overgang. Inmiddels weet ik dus dat deze fase van je leven enorm veel invloed kan hebben op je gezondheid en lichaam en dat daar iets aan te doen is. Ga dus praten met je huisarts en laat je niet weg sturen en zorg dat je serieus genomen wordt! We hoeven niet door te  modderen en ons neer te leggen bij onze klachten. Ik ben doorverwezen naar de Gynaecoloog welke mij heel goed heeft uitgelegd welke mogelijkheden er allemaal waren en in goed overleg ben ik begonnen met de hormoon therapie. Inmiddels ben ik goed ingesteld op Estradiol Pleister met gereguleerde afgifte. Echt een geschenk uit de hemel. Ik functioneer normaal en heb geen enkele overgangsklachten meer. Afvallen gaat op het moment wel erg moeizaam maar ik ben niet geheel ontevreden met mijn postuur. Ik zit lekker in mijn vel heb een gelukkig leven ik hou van lekker koken en genieten van lekker eten met mate. Ik ga jullie meenemen op mijn reis door de overgang en alles wat erbij komt kijken.
Kilo meer en soms een kilo minder maar met lekkere recepten.
​
Leven en genieten!
​Liefs Jessica
Ik zou t ook leuk vinden als je me op social media volgt.